Wejść na Wawel od strony ulicy Podzamcze nie jest trudno. Ot kilkanaście płytkich schodów. A ile trzeba się zastanawiać, by podjąć decyzję? Zależy jaka to decyzja. Kiedy wybieramy pomiędzy gałką lodów pistacjowych, czy jagodowych, czy smerfowych, albo pomiędzy herbatą czarną, czy owocową nie trzeba się długo zastanawiać. Znamy nasze upodobania smakowe i polegamy na nich. Poza tym nawet gdybyśmy się pomylili - spożycie gałki lodów, lub wypicie szklanki herbaty nie trwa długo. Można też poczęstować gałką lodów czy szklanką herbaty innego smakosza.
        Jeśli podejmujemy decyzję życiową, nieodwołalną - czas do namysłu musi być dłuższy, schodów jest więcej i bardziej stromych. Klerycy w seminarium przez sześć lat studiów i formacji zastanawiają się nad podjęciem decyzji o święceniach prezbiteratu. Tuż przed święceniami kandydaci na prezbiterów odprawiają tygodniowe rekolekcje w ciszy i w oderwaniu od świata.
           Kończą się rekolekcje przed święceniami prezbiteratu w seminarium krakowskim. w sobotę, 26 maja w archikatedrze pw. Świętych Stanisława BM i Wacława na Wawelu święcenia prezbiteratu z rąk Metropolity Krakowskiego Jego Eminencji księdza kardynała Stanisława Dziwisza przyjmuje 18 diakonów z Archidiecezji Krakowskiej. Kto przeżywa rekolekcje? Do jakich wydarzeń się zbliża? Kto mu patronuje? Jaka dewiza życiowa mu towarzyszy? Jak ja mogę mu pomóc? Odpowiemy na te proste, acz ważne pytania w tym informatorze korzystając z modlitewnika przygotowywanego na uroczystość przez Wydawnictwo św. Stanisława w Krakowie.

         JAK PRZEBIEGA OBRZĘD ŚWIĘCEŃ?

          V. NAŁOŻENIE RĄK I MODLITWA ŚWIĘCEŃ

       Po zakończeniu Litanii do Wszystkich Świętych wybrani wstaną i pojedynczo podejdą do Księdza Kardynała, by przyjąć włożenie rąk symbolizujące wylanie łaski sakramentalnej. Po geście dokonującym się w ciszy Ksiądz Kardynał wypowie modlitwę święceń:

    Bądź z nami, Panie, Ojcze Święty, wszechmogący, wieczny Boże, który obdarzasz godnością ludzi i hojnie rozdzielasz im dary łaski, zapewniasz rozwój wszystkim stworzeniom i podtrzymujesz je swoją mocą. Ty dla kształtowania kapłańskiego ludu ustanawiasz w nim różne stopnie sług Twojego Syna, Jezusa Chrystusa, napełnionych mocą Ducha Świętego.
      Już w czasach Starego Przymierza rozwinęły się posługi ustanowione dla sprawowania świętych obrzędów, bo kiedy wybrałeś Mojżesza i Aarona, aby uświęcali lud i nim kierowali, ustanowiłeś im do pomocy mężów niższych stopniem i godnością.
       Ty na pustyni udzieliłeś bogactwa ducha Mojżesza siedemdziesięciu roztropnym mężom, aby dzięki ich pomocy mógł on łatwiej kierować Twoim ludem. Podobnie na synów Aarona przelałeś obfitą łaskę daną ich ojcu, aby zgodnie z Prawem wystarczyło kapłanów do składania w Przybytku ofiar, które były cieniem dóbr przyszłych.
    Ojcze Święty, w czasach ostatecznych posłałeś na świat swojego Syna, Jezusa Chrystusa, zwiastuna Twojej woli i naszego Najwyższego Kapłana. On to przez Ducha Świętego z samego siebie złożył nieskalaną Ofiarę i powołał do udziału w swoim posłannictwie uświęconych w prawdzie Apostołów. Ty sam dodałeś im współpracowników, aby na całym świecie głosili i pełnili dzieło zbawienia.
        Prosimy Cię, Panie, daj także nam, słabym, takich pomocników, których potrzebujemy do wypełniania kapłańskiej posługi, przekazanej nam przez Apostołów.
        Prosimy Cię, Ojcze wszechmogący, daj tym swoim sługom godność prezbiteratu; odnów w ich sercach Ducha świętości; niech wiernie pełnią przyjęty od Ciebie, Boże, urząd posługiwania kapłańskiego drugiego stopnia i przykładem swojego życia pociągają innych do poprawy obyczajów.
       Niech będą godnymi współpracownikami biskupów, aby przez ich przepowiadanie i dzięki łasce Ducha Świętego słowa Ewangelii przyniosły obfity owoc w ludzkich sercach i dotarły aż na krańce ziemi.
      Niech razem z nami będą wiernymi szafarzami Twoich misteriów, aby lud Twój odnawiał się przez odradzające obmycie chrztu świętego, czerpał pokarm z Twego ołtarza; aby grzesznicy doznawali łaski pojednania, a chorzy pokrzepienia w słabości.
      Niech złączeni z nami, wypraszają Twoje miłosierdzie nad ludem powierzonym ich pasterskiej trosce i nad całym światem. Niech przez ich posługiwanie wszystkie narody zjednoczą się w Chrystusie i staną się jednym ludem, który osiągnie pełnię doskonałości w Twoim królestwie.
Przez naszego Pana, Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

        VI. WŁOŻENIE STUŁY I ORNATU

     Po modlitwie święceń wszyscy zgromadzeni usiądą. Wyświęceni wstaną i nałożą stuły (na sposób właściwy prezbiterom) oraz ornaty. To będzie zewnętrzny znak przyjęcia święceń kapłańskich.

        VII. NAMASZCZENIE RĄK ORAZ WRĘCZENIE CHLEBA I WINA

      Każdy z wyświęconych uklęknie przed Księdzem Kardynałem, który namaści mu dłonie świętym krzyżmem, mówiąc: Nasz Pan, Jezus Chrystus, którego Ojciec namaścił Duchem Świętym i mocą, niech cię strzeże, abyś uświęcał lud chrześcijański i składał Bogu Ofiarę.
       Po tym obrzędzie wierni przyniosą chleb oraz wino z wodą, przeznaczone do Mszy Świętej. Diakon przyjmie te dary i przyniesie Księdzu Kardynałowi, który wręczy je każdemu z nowo wyświęconych prezbiterów, klęczącemu przed nim i powie: Przyjmij dary ludu świętego, które mają być ofiarowane Bogu. Rozważaj, co będziesz czynić, naśladuj to, czego będziesz dokonywać i prowadź życie zgodne z tajemnicą Pańskiego krzyża.

VII. PRZEKAZANIE ZNAKU POKOJU

           Ksiądz Kardynał obejmie każdego z wyświęconych prezbiterów i udzieli mu pocałunku pokoju, mówiąc: Pokój z tobą. Wyświęcony odpowie: I z duchem twoim. Wyświęceni prezbiterzy przekażą znak pokoju wszystkim zgromadzonym w katedrze kapłanom i diakonom.

VIII. WRĘCZENIE CELEBRETÓW I APLIKAT

     Po modlitwie po komunii świętej Ksiądz Kardynał wręczy wyświęconym prezbiterom celebrety (rodzaj dokumentu kapłańskiego stwierdzającego przyjęcie święceń i możliwość pełniania posługi kapłańskiej wynikającej ze święceń) oraz aplikaty, czyli skierowania do pracy duszpasterskiej na pierwszej placówce parafialnej. 

          JAK PRZEBIEGA OBRZĘD ŚWIĘCEŃ?

          I.  PRZEDSTAWIENIE KANDYDATÓW

       Po odczytaniu i błogosławieństwie księgą Ewangelii diakon wezwie kandydatów słowami: Niech przystąpią mający przyjąć święcenia prezbiteratu. Wybrany kapłan odczyta imiona i nazwiska kandydatów. Kadnydaci po usłyszeniu swego nazwiska odpowiedzą Jestem. Następnie podejdą do Księdza Kardynała i oddadzą mu pokłon. Słowo i gest kandydata potwiedzą ostateczną i nieodwołalną, dojrzałą i wolną wolę przyjęcia święceń.

        II. WYBÓR

        W dialogu Ksiądz Rektor Seminarium w imieniu Kościoła poprosi Księdza Kardynała o wyświęcenie kandydatów. Zapytany zaświadczy, że na podstawie opinii wiernych i po zasięgnięciu rady osób odpowiedzialnych za ich przygotowanie uznano ich za godnych święceń. Ksiądz Kardynał wypowie uroczystą formułę wyboru z odwołaniem do autorytetu Jezusa, jedynego i najwyższego Kapłana: Z pomocą Pana Boga i naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, wybieramy tych naszych braci do stanu prezbiteratu. Zgromadzeni wyrażą wdzięczność Bogu i Kościołowi słowami: Bogu niech będą dzięki!

     III. PRZYRZECZENIE WYBRANYCH   

     Po homilii Ksiądz Kardynał zada wybranym do święceń pięć pytań wyjaśniając jednocześnie im i zgromadzonym zakres obowiązków przyjmowanych przez święconych kapłanów, mianowicie:
        
      1. Czy chcesz wiernie pełnić urząd posługiwania kapłańskiego w stopniu prezbitera, jako gorliwy współpracownik biskupów w kierowaniu ludem Bożym pod przewodem Ducha Świętego?

        2. Czy chcesz pilnie i mądrze pełnić posługę słowa, głosząc Ewangelię i wykładając prawdy katolickiej wiary?
          
        3.     Czy na chwałę Boga i dla uświęcenia chrześcijańskiego ludu chcesz pobożnie i z wiarą sprawować misteria Chrystusa, a zwłaszcza Eucharystyczną Ofiarę i sakrament pokuty, zgodnie z tradycją Kościoła?
     
     4.     Czy chcesz razem z nami wypraszać Boże miłosierdzie dla powierzonego ci ludu, modląc się nieustannie według nakazu Chrystusa?
    
    5. Czy chcesz coraz ściślej jednoczyć się z Chrystusem Najwyższym Kapłanem, który z samego siebie złożył Ojcu za nas nieskalaną Ofiarę, i razem z Nim poświęcać się Bogu za zbawienie ludzi?

      Wszyscy kandydaci powinni na te pytania odpowiedzieć z Bożą pomocą twierdząco.

     Decyzja wybranych zostanie wzmocniona przyklęknięciem przed Ordynariuszem i włożeniem złożonych dłoni wybranego w dłonie Biskupa. Wtedy Ordynariusz zapyta każdego wybranego z osobna: Czy mnie i moim następcom przyrzekasz cześć i posłuszeństwo? Jeśli wybrany odpowie: Przyrzekam! - Ksiądz Kardynał zakończy dialog formułą zaczerpniętą z listu św. Pawła do Filipian: Niech Bóg, który rozpoczął w tobie dobre dzieło, sam go dokona.

        IV.  LITANIA BŁAGALNA

     Wybrani do święceń upadną na twarz, zgromadzeni uklękną i odśpiewają Litanię do Wszystkich Świętych uwzględniającą patronów wybranych (tekst poniżej) prosząc, aby Bóg przez wstawiennictwo świętych hojnie udzielił Błogosławieństwa tym, których wybrał do posługi prezbiterów.

        V. NAŁOŻENIE RĄK I MODLITWA ŚWIĘCEŃ

       Po zakończeniu Litanii do Wszystkich Świętych zgromadzeni i wybrani wstaną i pojedynczo podejdą do Księdza Kardynała, by przyjąć włożenie rąk symbolizujące wylanie łaski sakramentalnej. Po geście dokonującym się w ciszy Ksiądz Kardynał wypowie modlitwę święceń:

    Bądź z nami, Panie, Ojcze Święty, wszechmogący, wieczny Boże, który obdarzasz godnością ludzi i hojnie rozdzielasz im dary łaski, zapewniasz rozwój wszystkim stworzeniom i podtrzymujesz je swoją mocą. Ty dla kształtowania kapłańskiego ludu ustanawiasz w nim różne stopnie sług Twojego Syna, Jezusa Chrystusa, napełnionych mocą Ducha Świętego.
      Już w czasach Starego Przymierza rozwinęły się posługi ustanowione dla sprawowania świętych obrzędów, bo kiedy wybrałeś Mojżesza i Aarona, aby uświęcali lud i nim kierowali, ustanowiłeś im do pomocy mężów niższych stopniem i godnością.
       Ty na pustyni udzieliłeś bogactwa ducha Mojżesza siedemdziesięciu roztropnym mężom, aby dzięki ich pomocy mógł on łatwiej kierować Twoim ludem. Podobnie na synów Aarona przelałeś obfitą łaskę daną ich ojcu, aby zgodnie z Prawem wystarczyło kapłanów do składania w Przybytku ofiar, które były cieniem dóbr przyszłych.
    Ojcze Święty, w czasach ostatecznych posłałeś na świat swojego Syna, Jezusa Chrystusa, zwiastuna Twojej woli i naszego Najwyższego Kapłana. On to przez Ducha Świętego z samego siebie złożył nieskalaną Ofiarę i powołał do udziału w swoim posłannictwie uświęconych w prawdzie Apostołów. Ty sam dodałeś im współpracowników, aby na całym świecie głosili i pełnili dzieło zbawienia.
        Prosimy Cię, Panie, daj także nam, słabym, takich pomocników, których potrzebujemy do wypełniania kapłańskiej posługi, przekazanej nam przez Apostołów.
        Prosimy Cię, Ojcze wszechmogący, daj tym swoim sługom godność prezbiteratu; odnów w ich sercach Ducha świętości; niech wiernie pełnią przyjęty od Ciebie, Boże, urząd posługiwania kapłańskiego drugiego stopnia i przykładem swojego życia pociągają innych do poprawy obyczajów.
       Niech będą godnymi współpracownikami biskupów, aby przez ich przepowiadanie i dzięki łasce Ducha Świętego słowa Ewangelii przyniosły obfity owoc w ludzkich sercach i dotarły aż na krańce ziemi.
      Niech razem z nami będą wiernymi szafarzami Twoich misteriów, aby lud Twój odnawiał się przez odradzające obmycie chrztu świętego, czerpał pokarm z Twego ołtarza; aby grzesznicy doznawali łaski pojednania, a chorzy pokrzepienia w słabości.
      Niech złączeni z nami, wypraszają Twoje miłosierdzie nad ludem powierzonym ich pasterskiej trosce i nad całym światem. Niech przez ich posługiwanie wszystkie narody zjednoczą się w Chrystusie i staną się jednym ludem, który osiągnie pełnię doskonałości w Twoim królestwie.
Przez naszego Pana, Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

        VI. WŁOŻENIE STUŁY I ORNATU

     Po modlitwie święceń wszyscy zgromadzeni usiądą. Wyświęceni wstaną i nałożą stuły (na sposób właściwy prezbiterom) oraz ornaty. To będzie zewnętrzny znak przyjęcia święceń kapłańskich.

        VII. NAMASZCZENIE RĄK ORAZ WRĘCZENIE CHLEBA I WINA

      Każdy z wyświęconych uklęknie przed Księdzem Kardynałem, który namaści mu dłonie świętym krzyżmem, mówiąc: Nasz Pan, Jezus Chrystus, którego Ojciec namaścił Duchem Świętym i mocą, niech cię strzeże, abyś uświęcał lud chrześcijański i składał Bogu Ofiarę.
       Po tym obrzędzie wierni przyniosą chleb oraz wino z wodą, przeznaczone do Mszy Świętej. Diakon przyjmie te dary i przyniesie Księdzu Kardynałowi, który wręczy je każdemu z nowo wyświęconych prezbiterów, klęczącemu przed nim i powie: Przyjmij dary ludu świętego, które mają być ofiarowane Bogu. Rozważaj, co będziesz czynić, naśladuj to, czego będziesz dokonywać i prowadź życie zgodne z tajemnicą Pańskiego krzyża.

VIII. PRZEKAZANIE ZNAKU POKOJU

           Ksiądz Kardynał obejmie każdego z wyświęconych prezbiterów i udzieli mu pocałunku pokoju, mówiąc: Pokój z tobą. Wyświęcony odpowie: I z duchem twoim. Wyświęceni prezbiterzy przekażą znak pokoju wszystkim zgromadzonym w katedrze kapłanom i diakonom.

VII. WRĘCZENIE CELEBRETÓW I APLIKAT

     Po modlitwie po komunii świętej Ksiądz Kardynał wręczy wyświęconym prezbiterom celebrety (rodzaj dokumentu kapłańskiego stwierdzającego przyjęcie święceń i możliwość pełniania posługi kapłańskiej wynikającej ze święceń) oraz aplikaty, czyli skierowania do pracy duszpasterskiej na pierwszej placówce parafialnej.  

      KIM SĄ KANDYDACI DO ŚWIĘCEŃ?

     Diakoni przystępujący do święceń prezbiteratu rozpoczęli formację w Wyższym Seminarium Duchownym Archidiecezji Krakowskiej w 2006 roku. Formację pierwszego roku rozpoczęło 72 alumnów z dwóch diecezji, z Archidiecezji Krakowskiej i z Diecezji Bielsko-Żywieckiej. Obecnie rocznik liczy 32 osoby. Patronuje mu bł. Karol de Foucauld. Przygotowania do święceń diakonatu trwały przez sześć lat wypełnionych modlitwą, studiami filozoficzno-teologicznymi na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II oraz wielorakimi praktykami duszpasterskimi.
       Opiekunem rocznika przez pierwsze dwa lata pobytu w seminarium był ks. dr Marek Gilski, zaś duchową pieczę nad alumnami sprawował ks. dr Tadeusz Mrowiec. W tym czasie rektorem seminarium był ks. dr Józef Morawa, od 2007 roku – ks. dr hab. Grzegorz Ryś, a od 2011 roku funkcję tę sprawuje ks. prof. dr hab. Roman Pindel. Od trzeciego roku formacji nowym opiekunem rocznika został ks. dr Andrzej Mojżeszko, który pełnił funkcję wicerektora seminarium do ubiegłego roku. Ojcem duchownym rocznika jest ks. Grzegorz Gruszecki, a opiekę nad diakonami sprawuje rektor.
     26 maja w archikatedrze pw. Świętych Stanisława BM i Wacława na Wawelu święcenia prezbiteratu z rąk Metropolity Krakowskiego Jego Eminencji księdza kardynała Stanisława Dziwisza przyjmuje 18 diakonów z Archidiecezji Krakowskiej. Oto ich imiona, nazwiska, parafie rodzinne i praktyk diakońskiech oraz biblijne dewizy życiowe:

1. ks. Sebastian Baster                  „Wiem, komu zawierzyłem” (2 Tm 1,12).

Pochodzący z parafii Wszystkich Świętych w Rudawie. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii Wniebowzięcia NMP w Woli Radziszowskiej.

2. ks. Paweł Cempura          „Wszystko jest możliwe dla tego, kto wierzy” (Mk 9,23b).

Pochodzący z parafii Nawiedzenia NMP w Tarnawie k. Bochni. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii św. Stanisława BM w Koninie.

3. ks. Przemysław Cios         „Jeśli się nawrócisz, dozwolę, byś znów stanął przede Mną. Jeśli zaś będziesz czynił to, co szlachetne, będziesz jakby moimi ustami” (Jr 15,19).

Pochodzący z parafii św. Jana Chrzciciela w Krakowie-Prądniku Czerwonym. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii MB Królowej Polski w Rzozowie.

4. ks. Artur Czepiel          „Wiem, Panie, że nie człowiek wyznacza swą drogę, i nie w jego jest mocy kierować swoimi krokami, gdy idzie” (Jr 10,23).

Pochodzący z parafii św. Brata Alberta w Myślenicach. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii bł. Jana Pawła II w Nowym Targu.

5. ks. Kamil Gołuszka „Pan będzie strzegł Twego wyjścia i przyjścia teraz i po wszystkie czasy” (Ps 121,8).

Pochodzący z parafii Nawiedzenia NMP w Suchej Beskidz-kiej. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii Podwyż-szenia Krzyża Świętego w Krakowie-Sidzinie.

6. ks. Józef Habina   „Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!” (Mk 1,15).

Pochodzący z parafii św. Marcina w Podwilku. Roczną prak-tykę duszpasterską odbył w parafii św. Pawła Apostoła w Wieliczce--Krzyszkowicach.

7. ks. Ryszard Kilanowicz     „Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham”     (J 21,17).

Pochodzący z parafii św. Jana Chrzciciela w Orawce. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Bodzanowie.

8. ks. Kamil Kowalczyk   Uczniowie jednak nakłonili Go, mówiąc: Pozostań z nami, Panie (por. Łk 24,29).

Pochodzący z parafii św. Marii Magdaleny w Rabce-Zdroju. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii św. Stanisława BM w Krzczonowie.

9. ks. Sławomir Łacny     „Daj mi poznać drogi Twoje, Panie, i naucz mnie Twoich ścieżek” (Ps 25,4).

Pochodzący z parafii Nawiedzenia NMP w Kasince Małej. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii Matki Bożej Różańcowej w Kaszowie.

10. ks. Paweł Masłoń „Wystarczy ci mojej łaski, Pawle, moc bowiem w słabości się doskonali” (z Liturgii Godzin).
Pochodzący z parafii Trójcy Przenajświętszej w Jordanowie. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii Dziesięciu Tysięcy Męczenników w Niepołomicach.

11. ks. Jakub Mateja „Respice stellam, voca Mariam” (st. Bernard) - „Patrz na gwiazdę, wzywaj  Maryję”
Pochodzący z parafii Nawiedzenia NMP w Suchej Beskidz-kiej. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Skawinie.

12. ks. Marek Mierzwa „Boże, Ty Boże mój, Ciebie szukam; Ciebie pragnie moja dusza, za Tobą tęskni moje ciało, jak ziemia zeschła, spragniona wody” (Ps 63,2).

Pochodzący z parafii Miłosierdzia Bożego w Rokicinach Podhalańskich. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii MB Szkaplerznej w Karniowicach – Dulowej.

13. ks. Filip Pajestka   „«Wystarczy ci mojej łaski. Moc bowiem w słabości się doskonali». Najchętniej więc będę się chlubił z moich słabości, aby zamieszkała we mnie moc Chrystusa” (2 Kor 12,9).

Pochodzący z parafii MB Królowej Polski w Krakowie-Bieńczycach. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii św. Jadwigi Śląskiej w Waksmundzie.

14. ks. Marcin Sędzik „Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj” (Rz 12,21).

Pochodzący z parafii Macierzyństwa NMP w Dziekanowicach. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii Nawiedzenia NMP w Tarnawie k. Bochni.

15. ks. Jakub Szyrszeń „Oby mi Bóg dał słowo odpowiednie do myśli i myślenie godne tego, co mi dano!” (Mdr 7,15).

Pochodzący z parafii Narodzenia NMP w Tymbarku (diec. tarnowska). Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii Przemienienia Pańskiego w Makowie Podhalańskim.

16. ks. Wojciech Wasztyl „Ukochałem Cię odwieczną miłością” (Jr 31,3).

Pochodzący z parafii Świętych Archaniołów we Frydrychowicach. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii Narodzenia NMP w Gaju.

17. ks. Leszek Węgrzyn „Nie lękaj się, bo Cię wykupiłem, wezwałem Cię po imieniu, tyś moim! Nie lękaj się, bo jestem z tobą. Przywiedź moich synów z daleka i córki moje z krańców ziemi” (Iz 43,1b.5a.6b). „Si Deus nobiscum quis contra nos” (Rz 8,31b).

Pochodzący z parafii św. Łukasza Ewangelisty w Lipnicy Wielkiej. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii św. Anny w Luszowicach.

18. ks. Michał Widła „Uwiodłeś mnie, Panie, a ja pozwoliłem się uwieść” (Jr 20,7).

Pochodzący z parafii MB Wspomożenia Wiernych w Dobczycach. Roczną praktykę duszpasterską odbył w parafii św. Stefana w Lipnicy Małej.

         Warto również zaznaczyć, że w sobotę 26 maja o godzinie 10.00, w Katedrze pw. św. Mikołaja w Bielsku-Białej święcenia prezbiteratu z rąk JE ks. bpa Tadeusza Rakoczego przyjmą diakoni pochodzący z Diecezji Bielsko-Żywieckiej:

1.   Tomasz Drabek (Kobiernice, parafia św. Urbana),

2.   Grzegorz Gaweł (Cisiec, parafia św. Maksymiliana Kolbego),

3.   Przemysław Gawlas (Pierściec, parafia św. Mikołaja),

4.   Andrzej Kuźma (Roczyny, parafia św. Urbana),

5.   Łukasz Listwan (Nowa Wieś, parafia św. Maksymiliana Kolbego),

6.   Paweł Marczyk (Bielsko-Biała Wapienica, parafia św. Franciszka z Asyżu),

7.   Tomasz Niedziela (Bulowice, parafia św. Wojciecha),

8.   Grzegorz Pasternak (Wisła, parafia Wniebowzięcia NMP),

9.   Grzegorz Piekiełko (Porąbka, parafia Narodzenia NMP),

10.   Ireneusz Rojczyk (Łodygowice Górne, parafia św. Stanisława),

11.   Tomasz Stanek (Włosienica, parafia Narodzenia św. Jana Chrzciciela),

12.   Jakub Studziński (Głębowice, parafia MB Szkaplerznej),

13.   Dawid Tabor (Zagórnik, parafia Świętych Bartłomieja i Łukasza),

14.   Mateusz Wojtusiak (Ostre-Twardorzeczka, parafia MB Różańcowej).

        KTO PATRONUJE KANDYDATOM DO ŚWIĘCEŃ?

         Bł. brat Karol de Foucauld - hrabia, wcześnie osierocony, agnostyk i hulaka. Mając 22 lata został oficerem i wyjechał do Algierii. Trzy lata później porzucił wojsko i podjął wyprawę do Maroka. Obserwowana przez niego wiara muzułmanów budzi w nim pytanie: „Czyżby Bóg istniał?” Po powrocie do Francji rozpoczął poszukiwania duchowe, opatrznościowo spotkał księdza H. Huvelina, który do końca życia będzie mu ojcem i przyjacielem. Mając 28 lat doznał łaski nawrócenia.
      Wyruszył na pielgrzymkę do Ziemi Świętej. Zafascynowany Jezusem, Jego ukrytym życiem w Nazarecie pragnie Go naśladować. Najpierw spędził 7 lat u Trapistów, potem 4 lata w Nazarecie jako pustelnik. Odkrywał stopniowo, że iść za Jezusem, kochać Go do szaleństwa, to stać się tak jak On, bliskim najbardziej opuszczonym.
      W 1901 r. wyświęcony na kapłana. Zamieszkał na Saharze, najpierw w Beni-Abbes, a potem w Tamanrasset. Spędzał całe godzimy na modlitwie przed Jezusem w Najświętszym Sakramencie. Chciał być bratem i przyjacielem koczowników z pustyni - poznał język, kulturę Tuaregów, starał się ich kochać i całym swoim życiem „krzyczeć Ewangelię”. Pozostał wśród nich w sytuacji zagrożenia bratobójczych walk plemiennych. Zginął zamordowany (możliwe, że ugodzony przypadkową kulą w czasie bezładnej strzelaniny) w Tamanrasset, 1 grudnia 1916. Urodził się 15 września 1858 r. Beatyfikowany 15 listopada 2005 roku w Rzymie przez papieża Benedykta XVI, na 9 miesięcy prezed wstąpieniem do seminarium Jego podopiecznych, kandydatów do święceń prezbiteratu. 

      JAK WYGLĄDA STUŁA ROCZNIKOWA KANDYDATÓW DO ŚWIĘCEŃ?

       Stuła jest długą, szeroką szarfą, najważniejszym elementem w stroju kapłańskim. Diakon nosi ją przewieszoną przez lewe ramię i związaną przy prawym boku (na zdjęciu pierwszy od prawej nasz diakon ze stułą rocznikową przygotowaną do założenia w czasie liturgii święceń diakonatu w Katedrze na Wawelu w r. 2011). Kapłan zawieszoną na karku i opuszczoną na piersiach. Stuła symbolizuje władzę i godność urzędu kapłańskiego. Tradycją jest, że co roku kandydaci do diakonatu przygotowują projekt stuły nawiązujący do osoby rocznikowego patrona. Jest to również symbol jedności, która poprzez wspólne święcenia kapłańskie utrwala się między klerykami.
       Stuła nawiązuje do postaci bł. Karola de Foucauld. Już jej kolorystyka, utrzymana w barwach pustynnego piasku, przywodzi na myśl Saharę, na której Patron rocznika spędził większość swojego życia.
      Centralnym elementem lewej części stuły jest czerwone serce uwieńczone znakiem krzyża – charakterystyczny emblemat, który bł. Karol umieścił na swoim habicie. Symbolizuje on miłość do Chrystusa, całkowite oddanie się Jemu. Podkreśla także, że źródłem prawdziwej miłości w życiu każdego człowieka może być tylko Krzyż Chrystusa. Uzupełnieniem tej części stuły jest motyw winnego krzewu, nawiązujący do Eucharystii, którą – jak ufają kandydaci – będą mogli już wkrótce wspólnie sprawować. Winorośl w swojej symbolice nawiązuje również do Krwi Pańskiej, która wypływa z Najświętszego Serca na znak miłosiernej miłości Chrystusa.
     Prawa strona stuły koncentruje się wokół Hostii z umieszczonymi wewnątrz czerwonym monogramem IHS. Przypomina ona o wielkiej miłości bł. Karola do Najświętszego Sakramentu oraz o jego szczególnym upodobaniu do adoracji. Kłosy pełne ziarna, prócz tradycyjnie eucharystycznej wymowy, oznaczają również nasze pragnienie, by stać się chlebem dla ludzi, do których Pan nas pośle – by być dla nich znakiem Bożej dobroci.
      Na szczycie stuły umieszczony jest krzyż, który składa się jak gdyby ze słonecznych promieni. Ma on być znakiem pragnienia kandydatów do święceń prezbiteratu, by być światłością świata wszędzie, gdzie się znajdą.

      MODLITWY ZA KANDYDATÓW DO ŚWIĘCEŃ PREZBITERATU

      Modlitwa Papieża Pawła VI

      O Panie, daj sługom Twoim serce, które obejmie całe ich wychowanie i przygotowanie. Niech będzie świadome wielkiej nowości, jaka zrodziła się w ich życiu, wyryła się w ich duszy. Serce, które byłoby zdolne do nowych uczuć, jakie Ty polecasz tym, których wybrałeś, by byli sługami Twego Ciała Eucharystycznego i Twego Ciała Mistycznego Kościoła.

    O Panie, daj im serce czyste, zdolne kochać tylko Ciebie taką pełnią, taką radością, taką głębokością, jakie wyłącznie Ty potrafisz ofiarować, kiedy staniesz się wyłącznym, całkowitym przedmiotem ludzkiego serca. Serce czyste, które by nie znało zła, chyba tylko po to, by je rozpoznać, zwalczać i unikać, serce czyste jak dziecka, zdolne do zachwytu i do bojaźni.
    O Panie, daj im serce wielkie, otwarte na Twoje zamysły i zamknięte na wszelkie ciasne ambicje, na wszelkie małostkowe współzawodnictwo międzyludzkie. Serce wielkie, zdolne równać się z Twoim i zdolne pomieścić w sobie rozpiętość Kościoła, rozpiętość światła, zdolne wszystkich kochać, wszystkim służyć, być rzecznikiem wszystkich. Ponadto, o Panie, daj im serce mocne, chętne i gotowe stawić czoła wszelkim trudnościom, wszelkim pokusom, wszelkim słabościom, wszelkiemu znudzeniu, wszelkiemu zmęczeniu, serce potrafiące wytrwale, cierpliwie i bohatersko służyć tajemnicy, którą Ty powierzasz tym synom Twoim, których utożsamiłeś z sobą.
     W końcu, o Panie, serce zdolne do prawdziwej miłości, to znaczy zdolne rozumieć, akceptować, służyć i poświęcać się, zdolne być szczęśliwym, pulsującym Twoimi uczuciami i Twoimi myślami. Amen.

      Modlitwa bł. Karola de Foucauld

       Ojcze oddaję się Tobie. Uczyń ze mną, co zechcesz. Dziękuję Ci za wszystko, cokolwiek ze mną uczynisz. Jestem gotów na wszystko, przyjmuję wszystko. Niech Twoja wola spełnia się we mnie i we wszystkich Twoich stworzeniach, nie pragnę niczego innego, mój Boże.
       Składam moją duszę w Twoje ręce. oddaję Ci ją, Boże z całą miłością mego serca. Kocham Cię i to jest potrzebą mojej miłości, żeby się dawać, oddawać się w Twoje ręce bez ograniczeń, z nieskończoną ufnością, bo Ty jesteś moim Ojcem. Amen.

     Litania błagalna do Wszystkich Świętych odśpiewana nad kandydatami w momencie święceń prezbiteratu

Panie, zmiłuj się nad nami, Panie, zmiłuj się nad nami
Chryste, zmiłuj się nad nami, Chryste, zmiłuj się nad nami
Panie, zmiłuj się nad nami, Panie, zmiłuj się nad nami
Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami
Święty Michale
Święty Gabrielu
Święty Rafale
Święci Aniołowie Boży, módlcie się za nami
Święty Józefie, módl się za nami
Święty Dawidzie
Święty Samuelu
Święty Eliaszu    
Święty Janie Chrzcicielu
Wszyscy święci Patriarchowie i Prorocy, módlcie się za nami
Święci Piotrze i Pawle, módlcie się za nami
Święty Andrzeju, módl się za nami
Święty Jakubie
Święty Janie
Święty Tomaszu
Święty Bartłomieju
Święty Mateuszu
Święty Łukaszu
Święty Marku
Święta Mario Magdaleno
Święty Szczepanie
Święty Wawrzyńcze
Święci Kosmo i Damianie, módlcie się za nami
Święty Sebastianie, módl się za nami
Święty Florianie
Święty Wacławie
Święty Wojciechu
Święty Stanisławie
Święty Melchiorze Grodziecki
Święty Janie Sarkandrze
Święty Andrzeju Bobolo
Święty Maksymilianie Mario Kolbe
Święta Tereso Benedykto od Krzyża
Święty Grzegorzu
Święty Urbanie
Święty Ireneuszu
Święty Augustynie
Święty Mikołaju
Święty Marcinie
Święty Józefie Bilczewski
Święty Antoni
Święty Benedykcie
Święty Tomaszu z Akwinu
Święci Franciszku i Dominiku, módlcie się za nami
Święty Janie Kanty, módl się za nami
Święty Stanisławie Kazimierczyku
Święty Jacku
Święty Franciszku Ksawery
Święty Kamilu
Święty Arturze
Święty Rafale Kalinowski
Święty Janie od Krzyża
Święty Janie Mario Vianneyu
Święty Ojcze Pio
Święty Bracie Albercie
Święty Stanisławie Kostko
Święty Ryszardzie
Święty Filipie Nereuszu
Święta Katarzyno Sieneńska
Święta Tereso od Jezusa
Święta Faustyno Kowalska
Święty Kazimierzu
Święta Jadwigo
Błogosławiony Piotrze Dańkowski
Błogosławiony Karolu de Foucauld
Błogosławiony Jerzy Popiełuszko
Błogosławiony Janie Pawle II
Błogosławiona Matko Tereso z Kalkuty
Wszyscy Święci i Święte Boże, módlcie się za nami

Bądź nam miłościw, wybaw nas Panie
Od zła wszelkiego
Od każdego grzechu
Od śmierci wiecznej
Przez Twoje Wcielenie
Przez Twoją Śmierć i Zmartwychwstanie
Przez Zesłanie Ducha Świętego
 
Prosimy Cię, abyś strzegł Kościoła Świętego i nim kierował
Prosimy Cię, abyś zachował Ojca Świętego i całe duchowieństwo w prawdziwej pobożności
Prosimy Cię, abyś tych wybranych pobłogosławił
Prosimy Cię, abyś tych wybranych pobłogosławił i uświęcił
Prosimy Cię, abyś tych wybranych pobłogosławił, uświęcił i konsekrował
Prosimy Cię, abyś dał wszystkim narodom pokój i zgodę
Prosimy Cię, abyś okazał miłosierdzie wszystkim cierpiącym i strapionym
Prosimy Cię, abyś nas samych utwierdził i zachował w swojej świętej służbie
Prosimy Cię Jezu, Synu Boga żywego

Chryste usłysz nas, Chryste usłysz nas
Chryste wysłuchaj nas, Chryste wysłuchaj nas

Wysłuchaj nas, Panie, nasz Boże, i obdarz swoje sługi błogosławieństwem Ducha Świętego oraz mocą łaski kapłaństwa. Niech ci, którzy mają zostać przez Ciebie uświęceni, cieszą się zawsze obfitością Twoich darów. Przez Chrystusa, Pana naszego.
    W. Amen.

       UCZESTNIK ŚWIĘCEŃ, KTÓRY CHCIAŁBY SIĘ STAĆ KANDYDATEM DO ŚWIĘCEŃ PREZBITERATU

     powinien zaglądnąć na stronę Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie. Może też wybrać seminarium bliżej Lipnicy Wielkiej - Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów w Stadnikach . Może też zajrzeć zgodnie z preferencjami dotychczasowych powołanych w naszej parafii do Wyższego Seminarium Duchownego Księży Michalitów w Krakowie.
      Mamy też coś dla tych, którzy w ogóle nie myślą zaglądać do seminarium. Zajrzyjcie na stronę Wydawnictwa św. Stanisława w Krakowie, z życzliwości którego skorzystaliśmy przy opracowaniu powyższych materiałów. a.z.