W szóstym miesiącu Bóg posłał anioła Gabriela do miasta galilejskiego, do dziewicy zaręczonej z mężczyzną o imieniu Józef, z rodu Dawida. Dziewicy było na imię Maryja. Łk 1, 26-27
- Narzeczeni zgłaszają swe pragnienie zawarcia związku małżeńskiego w kancelarii parafialnej na trzy miesiące przed planowanym terminem ślubu. Można wcześniej zarezerwować dzień i porę odprawienia ślubu.
- Duszpasterz w oparciu o udzielone odpowiedzi narzeczonych sporządza protokół badania kanonicznego przed zawarciem małżeństwa. Narzeczeni przynoszą wtedy do Kancelarii następujące dokumenty:
- zaświadczenie z Urzędu Stanu Cywilnego stwierdzające, że w świetle prawa cywilnego nie ma przeszkód do zawarcia przez nich związku małżeńskiego lub odpis aktu zawarcia małżeństwa cywilnego jeśli wcześniej zawarli związek cywilny (w wypadku zawarcia związku cywilnego za granicą przynoszą odpis aktu zawarcia małżeństwa potwierdzony przez polski Urząd Stanu Cywilnego)
- metryki chrztu w wypadku, gdy zostali ochrzczeni poza parafią zawierania związku małżeńskiego
- dowody osobiste
- świadectwa ukończenia katechizacji w zakresie szkoły ponadgimnazjalnej
- W dalszej kolejności są zobowiązani do uczestnictwa w Kursie Narzeczeńskim, wyboru świadków, spotkania z instruktorem w Poradni Życia Rodzinnego, zadbania o wygłoszenie zapowiedzi w obu parafiach ich zamieszkania.
- Przygotowanie kończy druga rozmowa z duszpasterzem dopuszczająca do zawarcia małżeństwa i poświęcona omówieniu ceremonii ślubu.
- Narzeczeni przebywający za granicą mogą przygotować powyższe formalności do zawarcia małżeństwa w miejscu swego pobytu. W takim wypadku duszpasterz, kóry sporządził protokół rozmów z narzeczonymi i zaopatrzył go w stosowne dokumenty - przesyła kompletny protokół do biskupa ordynariusza, któremu podlega, ten po sprawdzeniu przesyła dokumenty do Kurii Metropolitalnej w Krakowie, skąd parafia otrzymuje dokumentację i pozwolenie biskupa krakowskiego na pobłogosławienie małżeństwa.
- O czym pamiętać myśląc o dekoracji kościoła na liturgię ślubną?
- obejrzeć przed ślubem kilka dekoracji liturgicznych w bazylice św. Piotra na Watykanie, w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach lub w innych reprezentatywnych świątyniach naszej religii
- zastanowić się, czy wynajmowanie firmy dekorującej jest w ogóle potrzebne - wydaje się, że przy odrobinie dobrych chęci para w porozumieniu z siostrą zakrystianką może sama udekorować kościół (mądrze i estetycznie wybrane i ułożone kwiaty)
- że kościół sam w sobie jest bogato liturgicznie zdobiony. Dodatki okolicznościowe na uroczystość ślubną nie powinny mącić liturgicznego wystroju wnętrza świątyni, ani tym bardziej upodabniać kościoła do sali biesiadnej, czy pracowni fotograficznej z romantycznym tłem dla wykonania wzruszającego zdjęcia (dodatkowe świece stołowe niewiele mające wspólnego z liturgią, płatki kwiatów rozsypywane w nawie, fragmenty drapowanego materiału jeśli już - należy odłożyć na inne okazje i wykorzystać w innych wnętrzach). Uwaga małżonków i ich gości w kościele powinna koncentrować się na obecnym w świątyni Chrystusie - Wzorze i Źródle ofiarnej i wymagającej miłości małżeńskiej. Liczymy na to, że współpraca duszpasterzy, narzeczonych i zatrudnionych przez nich dekoratorów pomoże przy każdym ślubie sakramentalnym uszanować świętość Domu Bożego.
- by pary błogosławione w jedno popołudnie sobotnie - jeśli to tylko możliwe – wybierały jedną firmę dekorującą kościół. Wprowadza się niepotrzebny zamęt, jeśli w przerwie pomiędzy ślubami jedna firma wynosi z kościoła rekwizyty, a druga wnosi.
- że siostra zakrystianka, pani sprzątaczka i wiele innych osób sprzątają i dekorują kościół przygotowując go do sobotniej liturgii ślubnej oraz na niedzielę a zatem przykro jest każdemu pracownikowi, gdy po odejściu pary i gości weselnych trzeba na nowo sprzątać plac kościelny, np. szczególnie uciążliwe chińskie konfetti z odpadów materiału albo ryż, który w wielu rejonach świata mógłby stanowić rację żywnościową chroniącą bliźniego przed głodem. Prosimy o wykluczenie takich zachowań po wyjściu pary i gości ze świątyni albo o wyznaczenie osoby, która posprząta plac kościelny przed rozpoczęciem następnego ślubu.
- że najpiękniejszą ozdobą każdej ceremonii ślubnej jest narzeczona i narzeczony, kórzy stają się żoną i mężem: wyspowiadani, umocnieni wzajemną modlitwą, świadomi nieodwołalnej dozgonnie odpowiedzialności którą podejmują w momencie ślubu, punktualni i sznujący dostęp do ołtarza pary, która po nich zawrze związek małżeński.