Parafia Rzymskokatolicka Św. Łukasz Ewangelisty w Lipnicy Wielkiej
Parafia Rzymskokatolicka
Św. Łukasz Ewangelisty
w Lipnicy Wielkiej
Siostry Albertynki

Siostry Albertynki:

        Rys historyczny  obecności i posługi Sióstr Albertynek w Lipnicy Wielkiej na Orawie

        Dom zakonny w Lipnicy Wielkiej jest placówką parafialną, należącą do Diecezji Krakowskiej.
        Pierwszą myśl o sprowadzeniu sióstr do Lipnicy Wielkiej na Orawie podjęła pani Rozalia Pilarczyk. W roku 1949 ks. proboszcz Alojzy Wilczyński zwrócił się do przełożonych z prośbą o siostry do pracy w parafii. Chodziło szczególnie o pomoc w przygotowaniu dzieci do Pierwszej Komunii Świętej oraz pomoc w kościele. Prośbę swą ponowił w marcu 1950 roku.
       W dniu 16 kwietnia 1950 roku siostry przybyły do Lipnicy Wielkiej. Początkowo zamieszkały w domu pani Pilarczyk. Pierwszymi siostrami były: s. Blandyna Tkaczyk i s. Hieronima Piec. Utrzymywały się z własnej pracy i ofiar ludzi.
       W następnych latach liczba przybywających do Lipnicy sióstr rosła, wzrastały też potrzeby i pojawiały się nowe zadania. Siostry bardzo szybko weszły w potrzeby i troski Lipniczan, służąc na różnych odcinkach życia parafialnego. Uczyły religii, dbały o wystrój kościoła, o szaty liturgiczne, udzielały także pomocy pielęgniarskiej i medycznej, ponieważ nie było jeszcze Ośrodka Zdrowia. Mieszkańcy bardzo cenili pracę sióstr i cieszyli się z pełnionego przez nie dzieła.
       Ponieważ okolica jest bardzo ładna, dom w Lipnicy służył siostrom także jako dom wypoczynkowy. Ofiarna praca sióstr, radość z życia oddanego Bogu i wierność albertyńskiemu duchowi przyczyniły się do tego, że w okresie pięćdziesięciu lat pracy sióstr w parafii zrodziło się 36 powołań do Zgromadzenia.
       Nie brakowało także trudności. Zamieszkując w strefie nadgranicznej, siostry napotkały na duży opór ze strony ówczesnych władz w uzyskaniu zezwolenia na osiedlenie się na pobyt stały. 21 stycznia 1951 roku władze powiatowe w Nowym Targu nakazały siostrom opuścić Lipnicę, jak to określono, „ze względu na bezpieczeństwo i ochronę granic”. Innym motywem wydalenia sióstr był zarzut, że „Gromada” jest zbyt biedna, dlatego ich  utrzymanie stanowi dodatkowy ciężar dla ludności. Poza tym siostry mogą działać na szkodę Państwa. Wszystkie kierowane pod adresem sióstr zarzuty były kłamstwem. Zaistniała sytuacja zmobilizowała mieszkańców do modlitwy i interwencji u władz o prawo sióstr do pozostania w Lipnicy Wielkiej. Po długich staraniach w powiecie, województwie i  w Warszawie, w Urzędzie do Spraw Wyznań w Warszawie 20 lutego 1951 roku siostry otrzymały pisemne pozwolenie na zamieszkanie na pobyt stały w Lipnicy Wielkiej. 
       Pod budowę domu dla sióstr 4 czerwca 1956 roku ks. Karol Śmiech – rodak z Lipnicy ofiarował swój grunt. Budowę rozpoczęto 14 maja 1958 roku. W prace przy budowie domu zaangażowała się cała parafia. 11 lutego 1960 roku odbyło się uroczyste poświęcenie nowego domu i kaplicy p.w. Matki Boże Częstochowskiej, którego dokonał ks. proboszcz Alojzy Wilczyński.
        Od 1 maja 1957 roku siostry zostały zatrudnione w nowo powstałym punkcie sanitarnym, który w krótkim czasie został przekształcony w Ośrodek Zdrowia. Do tej posługi kierowane były siostry z dużą praktyką pielęgniarską i doświadczeniem. Pomagały w ciągu dnia a także wzywane w nocy, jechały do odległych domów.
       W latach sześćdziesiątych władze państwowe dążyły do usunięcia sióstr z Ośrodka Zdrowia. Mieszkańcy Lipnicy odważnie stanęli w obronie sióstr interweniując nawet w Ministerstwie Zdrowia. Pracę w Ośrodku Zdrowia i w bezpośrednich kontaktach z chorymi w domach na terenie całej parafii, siostry kontynuują nieprzerwanie od 60 lat.

      Posługa  sióstr  w Lipnicy Wielkiej obecnie

      Dom zakonny w Lipnicy Wielkiej w diecezji krakowskiej, której ordynariuszem jest ks. kard. Stanisław Dziwisz znajduje się na terenie parafii p.w. św. Łukasza. Proboszczem prafii jest ks. kanonik Jerzy Bargiel.

      Centralnym miejscem w Domu jest kaplica p.w. Matki Bożej Częstochowskiej z Najświętszym Sakramentem, w której raz w tygodniu odprawiana jest Msza Święta przez księży z parafii. W pozostałe dni siostry uczestniczą we Mszy Świętej w kościele parafialnym.  
Obecnie wspólnotę domową sióstr tworzą:

•    s. Benigna Karnafel – przełożona wspólnoty domowej sióstr Albertynek, druga od lewej
•    s. Linusa Trzebunia – emerytka, długoletnia pielęgniarka w  Ośrodku Zdrowia, zakrystianka w kaplicy domowej, pierwsza od lewej
•    s. Agnieszka Wykręt –  pielęgniarka w Ośrodku Zdrowia,
•    s. Bernardyna Gondek – pełniąca posługę w kuchni w domu zakonnym, na zdjęciu powyżej
•    s. Weronika Maziarz – pielęgniarka rodzinna w Ośrodku Zdrowia, trzecia od lewej
•    s. Miriam Tometczak – katechetka w Szkole Podstawowej Nr 2 i Nr 3, czwarta od lewej
•    s. Ryszarda Rowińska – zakrystianka w kościele parafialnym, pierwsza od prawej (fot. ks. Piotr Sudnicki - zdjęcia wykonał podczas wizytacji kanonicznej ks. bpa Grzegorza Rysia w listopadzie 2013 roku)
 
 


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 


Menu:

Kalendarz litrugiczny:

 
Środa XXXII tygodnia okresu zwykłego, Wspomnienie obowiązkowe Świętych Benedykta, Jana, Mateusza, Izaaka i Krystyna
13 listopada 2024r.

Warto wiedzieć:

Warto wiedzieć:

Trzech papieży przyczyniło się najbardziej do upowszechnienia Różańca:


1. Papież Pius V w 1566 roku zatwierdził formę tej modlitwy


2. Papież Leon XIII wprowadził październik jako miesiąc różańcowy. Widział w Różańcu oręż przeciwko atakom szatana.


3. Papież Jan Paweł II ogłosił Rok Różańca (2002/2003). Wprowadził również tajemnice światła. "Dzięki Różańcowi zawsze doznawałem otuchy" - wyznał.



 


xtml
css
e-parafia