[Apostołowie Paweł i Barnaba] w każdym kościele przez nałożenie rąk ustanawiali starszych. Dz 14.23        

    Kaplica Matki Bożej Częstochowskiej w Kiczorach

      Inicjatorem budowy kaplicy w Kiczorach był Ks. Antoni Słomkowski – teolog, wychowawca młodzieży, nauczyciel akademicki, ceniony kaznodzieja i rekolekcjonista. 

        Urodził się 5 grudnia 1900 roku w Ryszewku, w ówczesnym województwie bydgoskim, w archidiecezji gnieźnieńskiej, jako drugie z dziesięciorga dzieci. Po ukończeniu szkoły podstawowej i gimnazjum w Trzemesznie i Gnieźnie i odbyciu służby wojskowej w 1921 roku wstąpił do Seminarium Duchownego w Poznaniu. Studiował w kraju i zagranicą.
           Doktoryzował się z teologii w 1928 r. Rozpoczął pracę w kancelarii prymasa Augusta Hlonda. Następnie wykładał filozofię w Seminarium w Gnieźnie. Po habilitacji został profesorem na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Podczas okupacji hitlerowskiej pracował w duszpasterstwie w diecezji lubelskiej. 2 sierpnia 1944 roku został pierwszym powojennym rektorem KUL-u i piastował tę funkcję do roku 1951. Represjonowany, więziony przez władze PRL.
        W 1964 roku prowadził w Lipnicy Wielkiej rekolekcje dla warszawskich nauczycieli. Uczestnicy rekolekcji zamieszkali u p. Rozalii Pilarczyk. Ona właśnie zachęciła grupę rekolekcyjną, by odwiedziła Kiczory. Ks. Słomkowski odwiedził Kiczory z przeżywającymi rekolekcje i z ks. bpem Stefanem Barełą, ordynariuszem częstochowskim. Po odwiedzinach postanowił przenieść do Kiczor swą wakacyjną rezydencję. Jeszcze w tym roku (15 sierpnia 1964 r. jak utrzymuje w opracowaniu ks. Władysław Pilarczyk) odprawił pierwszą Mszę św. w Kiczorach w domu Johany i Stefana Cysarzyków (po drugim mężu - Karolu Jonana przyjęła nazwisko Gombarczyk) a potem zaszczepił w sercach mieszkańców Kiczor pragnienie zbudowania kaplicy. Pomysł nie bez oporów zyskał przychylność ówczesnego plebana lipnickiego, ks. Bolesława Górala. Pole pod kaplicę (po drugiej stronie Kiczorki w satosunku do obecnej lokalizacji) ofiarowała Johana Białoń, córka Karola i Józefiny, żona Andrzeja Wójciaka. Pomysł był realizowany również za probostwa ks. Jana Ryznara i ks. prałata Bolesława Kołacza. 
        Znany jest epizod przygotowania przez wspomnianą wcześniej Jonanę Wójciak planu na budowę domu jednorodzinnego, który w trakcie budowy miał się stać kaplicą. Pomysłu nie udało się wypełnić, plan budowy odrzucono na podstawie doniesienia do Powiatowej Rady Narodowej i Milicji Obywatelskiej. Zresztą w owym czasie pozwolenie na budowę obiektu sakralnego wydawał Wydział do Spraw Wyznań Urzędu Wojewódzkiego. Za wysokie progi bez koneksji, bez poparcia, bez lobby - jak byśmy to dzisiaj ujęli - dla pasjonatów budowy. Spotykało ich - Kiczorzan i księdza Słomkowskiego wiele nieprzyjemności i gróźb z róznych stron. Odrzucono więc pomysł budowy kaplicy w nowym miejcu i powrócono do aktualnego.
    Wierni własnymi rękami oraz z własnych ofiar i materiałów rozbudowywali kaplicę przystosowując do potrzeb wioski obejmującej ponad sto numerów. Trzeba również zanzaczyć, że nawet tak niewielka wspólnota nie była jednorodna pod względem chęci budowy kaplicy. Entuzjaści nie zrażali się. Skrupulatny rękopis parafianina z Kiczor z lat 60tych i 70tych ubiegłego stulecia opisuje wykonywane prace, m.in.: 
 
 w roku 1964: 
 „...Byli i tacy ludzie, co się śmiali z tych naszych planów a później i szkodzili, ale druga część nie dała się odstraszyć. Pomału jeden z drugim po cichu porozmawiali i zaczęli gromadzić materiał – deski, klińce, trociny i zaczęto robotę. A prowadził ten remont Juraszek Ignacy. Chodził wieczorami i organizował. Juraszkowi doradzał Czcigodny Ksiądz Antoni Słomkowski i zaczęto robotę...”     

w roku 1968:
 „...na ilość ludzi mało było pomieszczenia i ludzie zaczęli rozbudowywać i podmurowywać większą kaplicę. Na podmurowanie kaplicy kamienie przywieźli Florian Pilarczyk i inni. A murowali Gąsiorek Franciszek, Daniel Ignacy, Daniel Antoni, Wendelin Garaj, Wilk Jan, Juraszek Ignac i sitniki byli z Kiczor. A drzewo na rozbudowę przywieźli część polaniorzy...”

 w roku 1971:
 „...Antałczyk Antoni zrobił 5 skrzynek do okien z ramami i pozaprawiał skrzynki, zawaisy i futryny za niską cenę. Juraszek Ignacy i Kowalczyk Małgorzata to znieśli te okna do kaplicy w nocy, co by nikt nie widzioł bo to trochę było strachu...”

      W ustnych przekazach dotyczących historii kaplicy pojawia się również wiele interesujących obrazów. Po pierwsze wozownia. To gospodarskie pomieszczenie stanowi genezę dzisiejszej kaplicy (dla celów sakralnych na początek oklejona papierem). Po drugie dyskretna wizyta kardynała Karola Wojtyły w Kiczorach, w czasie pobytu w Lipnicy. Ponoć przyjechal i przez niewielu rozpoznany pobłogosławił budowie. I wreszcie esbecy jako wrogowie kaplicy numer jeden w PRL-u. Wierni chętnie opowiadają o długich godzinach modlitw tłumnie zgromadzonych w kaplicy w dniach, w których spodziewano się przyjazdu "komunistów". Mieli oni zamknąć kaplicę i zakazać używania jej do celów religijnych. Modlitwa wspólnoty miała skutecznie temu przeciwdziałać i odstraszać wrogich religijności intruzów. 
       Obraz MB Częstochowskiej, Patronki Kaplicy ufundował ks. Władysław Pilarczyk. Warto wymienić z nazwiska przynajmniej niektórych donatorów kaplicy: Emil Juraszek, Andzrej i Feliks Wójciakowie, Stefan Kowalczyk i wielu beziniennych, bezinteresownych mieszkańców Kiczor.
       Kaplicznymi w Kiczorach od momentu powstania kaplicy byli: Ignacy Juraszek, Florian Karkoszka, Ignacy Daniel, Andrzej Wójciak, Władysław Karkoszka. Obecnie kapliczną i odpowiedzialną za sprzątanie jest jest p. Augustyna Borowa.
       Przez pierwsze 12 lat kaplicę sprzątała Józefina Białoń, potem Małgorzata Kowalczyk. Był też okres w istnieniu kaplicy, kiedy porządkowali ją dowożący w danym tygodniu księdza. Obecne rozwiązanie - jedna odpowiedzialna i ofiarna osoba koordynuje porządki - wydaje się najwłaściwsze i najskuteczniejsze. 
     Przy kaplicy do dzisiaj działa komitet opieki nad kaplicą, będący łącznikiem umożliwiającym wymianę informacji pomiędzy proboszczem i wiernymi, wykazujący stałe zainteresowanie i podejmujący decyzje inwestycyjne w kaplicy. 

      Na zdjęciach kaplica MB Częstochowskiej w Kiczorach i ołtarz pod tym wezwaniem wewnątrz kaplicy.

      Kaplica Podwyższenia Krzyża Świętego w Przywarówce

      Skąpe są informacje dotyczące powstania kaplicy. Pierwsza ważna data jej historii to rok 1983. Wtedy, jak relacjonują wierni, parafianka Ludwina Maciusiak miała mieć widzenie Matki Boskiej, która zachęcała ją do ofiarowania gruntu na rzecz parafii. Pobożna kobieta postanowiła spełnić przyjęte wskazanie. Po sporządzeniu aktu notarialnego darowizny Ludwiny na rzecz parafii rozpoczęto prace przy kopaniu fundamentów pod punkt katechetyczny w Przywarówce. Był przełom kwietnia i maja 1983 r. 
     Kolejne daty to milowe kroki w rozwoju kaplicy w Przywarówce. Wierni wspominają przebudowę obiektu z początku lat 90-tych, która to przebudowa umożliwiała adaptację wcześniejszego punktu katechetycznego do celów sakralnych. Po zakończeniu przebudowy kapłani z parafii św. Łukasza rozpoczęli odprawiać w niej Msze św. W 1995 r. zakupiono do kaplicy tabernakulum. 
      W 1997 r. kaplicę poświęcił JE ks. biskup Jan Szkodoń. W 1998 kaplica doczekała się dzwonu. Dostarczono go z Taciszowa k. Gliwic. Dzwon waży 120 kilogramów i nosi imię Jana Pawła II na pamiątkę roku montażu dzwonu na wieży kaplicy, roku 20 rocznicy pontyfikatu Papieża.
      Przy kaplicy do dzisiaj działa komitet opieki nad kaplicą. Jego członkowie przy współpracy z proboszczem od św. Łukasza dbają o dobro materialne filialnej świątyni. Po śmierci pierwszego kaplicznego, p. Kaspra Skoczyka, drugim - wybranym przez komitet opieki nad kaplicą i zaakceptowanym przez proboszcza parafii jest p. Wiktor Kramarz od początku istnienia kaplicy związany z nią przez wykonywanie i nadzorowanie wielu prac dla jej dobra.