Nasze Albertyńskie Dzieło Miłosierdzia na Syberii prowadzimy w Usolu Syberyjskim. To 83-tysięczne miasto oddalone 70 km od Irkucka (120 km Od Bajkała). W tutejszej rzeczywistości urbanistycznej jest to niewielkie miasto. Za rok będzie obchodzić 345. rocznicę powstania. Jego powstanie i nazwa związane są ze znalezieniem pokładów soli i z jej odkrywkowym wydobywaniem. Nazwa Usolie pochodzi właśnie od soli.
        Po II Wojnie Światowej miasto rozkwitło dzięki dużym zakładom chemicznym, które dawało zatrudnienie kilkunastu tysiącom ludzi. Po tzw. Pieriestrojce w latach 90-tych ubiegłego stulecia zakłady zaczęły podupadać, przeszły w ręce spółki akcyjnej. Stopniowo wymierały zwalniając, co rusz, dużą ilość pracowników.
       Obecnie w mieście panuje bezrobocie. Miasto nie ma szczęścia do tych, którzy nim administrują. Panuje powszechna opina, że miasto nie ma gospodarza i ludzie u władzy starają się tylko o napełnienie własnych kieszeni. Miasto jest bez perspektyw. Ogólnie ludzie po transformacji politycznej w Rosji stali się bezradni. Z jednej strony wolni, a z drugiej pozostawieni sami sobie. Latami - programowo i super-komunistycznie oduczani własnego myślenia i przedsiębiorczości - w większości (zwłaszcza średnie i starsze pokolenie) nie wiedzą co ze sobą zrobić. Wcześniej do pracy „zmuszali”, a teraz nie zmuszają ale też jej nie ma. W sklepie - owszem jest wszystko - ale nie ma za co kupić. Na tą bezradność nakłada się jeszcze duchowe wyizolowanie jako spuścizna komunistycznego wyprucia Boga z dusz obywateli. Taka atmosfera ogólnej frustracji rzuca ludzi w szpony dostępnych uśmierzaczy bólu egzystencjalnego, jakimi są alkohol, narkotyki i rozwiązłość seksualna. W województwie irkuckim miasto ma opinię Biczogorska tzn. Miasta Lumpów. Ludzie się upijają, rodziny degradują. Na tym tle sytuacja dzieci maluje się dramatycznie czarno.
       Naszą pomoc serwujemy zgodnie z zasadą gradacji potrzeb według Św. Brata Alberta:

       Dzieci i młodzież podlegają obowiązkowi szkolnemu. Uczęszczanie do szkoły jest też warunkiem korzystania z naszej pomocy w każdym z wcześniej wymienionych zakresów. Warunek postawiłyśmy dlatego, że swym działaniem pomagamy go spełnić. Do tego żeby dziecko mogło się uczyć - trzeba żeby było syte, trzeba żeby miało w czym pójść do szkoły, trzeba żeby miało z czym pójść do szkoły (wyposażamy dzieci w książki i przybory szkolne na początku i w ciągu roku szkolnego). Mamy też kontakt ze szkołami, w których uczą się nasze dzieci i z ich rodzicami. Od początku naszej działalności prowadzimy świetlicę środowiskową, która pośrednio sprzyja szkole. Tutaj można odrobić lekcje, znaleźć materiały w internecie przy pomocy wychowawcy, skorzystać z komputerowych programów edukacyjnych.
       Świetlica ma za zadanie twórczo zorganizować czas wolny od nauki. Uczymy w niej wypoczynku od intelektualnego wysiłku i rozwijania talentów podczas różnych zajęć – komputerowych, sportowych, muzycznych, teatralnych, plastycznych.
      Wiemy dobrze, że gdybyśmy nie zostały posłane przez Pana – nie byłoby tego dzieła. Gdyby nie otwarte serca wielu, wielu SPRAWIEDLIWYCH, ŻYJĄCYCH Z WIARY i nieustannie wspierających nasze dzieło – ono nie mogłoby się rozwijać. Dzieło się rozwija. Wielu naszych wychowanków usamodzielniło się i wspomagają nas jako wolontariusze. Przychodzą nowi podopieczni, pojawiają się nowe wyzwania, nowe potrzeby i nowe prośby .

    PROŚBY DO WAS KOCHANI O POMOC, O WSPARCIE w wyciąganiu syberyjskich dzieci z bagna patologii. Nasi dorośli wychowankowie często nam mówią – Co byśmy zrobili gdyby nie wy?Podobnie my możemy powiedzieć – Co byśmy zrobili gdyby nie WY Kochani Darczyńcy. W załączeniu dla Was kwiaty i uśmiechy dzieci.

Wasze Dłużniczki – Siostry Taida i Stefania, albertynki z Usola

         P.S. Z perspektywy prawie 13 lat kiedy już jedno pokolenie wychowanków wyleciało z gniazda można śmiało powiedzieć, że większość młodych ludzi, którzy przyjęli nasza pomoc i współpracowali z nami - osiągnęli to czego pragnęli. Mają wykształcenie, zawód, pracę, mieszkanie, miłość najbliższej osoby, swoją rodzinę, dzieci i niektórzy nawet Wiarę w Boga.